Aras'ın Durumu..

Dün Aras'la ilgili çok az bilgi almıştım.Bugünse detayları daha iyi öğrendim.Ve sonsuz kere içim acıdı.O akşam akrabalarının çocuklarının sünnet düğünleri vardı.Oraya gideceklerdi.

Ailece hazırlanıp oraya gitmişler.Herşey iyi,güzel,süt liman...Düğün bitince eve girmişler.Arkadaşım hemen Aras'ı odasına götürmüş ve pencereyi açmış odası biraz havalansın diye.Aras çok sakin,uysal ve oturaklı bir çocuktur.Hani öyle çok hareketli,durdurak bilmeyen,yaramaz bir çocuk kesinlikle değildi.Annesi diğer odaya geçmiş ve hemen dönmüş.Bir dakika bile geçmedi üzerinden ,diyor.O kadar kısa bir süre yani.Vee hiç bir annenin yaşamak istemediği o olay :(

Ben yazarken bile kalbim daralıyor,beynim karıncalaşıyor.Canım arkadaşım ve eşi nasıl dayandı bilemiyorum.Hemen acile alınıyor.Sol tarafının üzerine düşmüş.Neyse ki toprak zemine.Şükrediyoruz çünkü ya diğer taraf olsaydı..O pencerenin altı beton.

O geceyi nasıl sabaha bağladılar bilemiyorum.Röntgenler,tomogrofiler,Aras'ın ağrıları...

Duygu'nun gözler kan çanağı,şişmiş balon gibi.Eşinin dili lal olmuş.Ağzını bıçak açmıyor...

Bacağında kırık,kafatasında çatlak olduğunu tespit etmişler.Tabi bir de yaraları varmış.

Öyle uzun bir dönemden sonra geldi ki Aras.Annesi'nin yaşadığı üzücü bebek hikayelerinden sonra öyle bir geldi ki bütün aileyi sevince boğdu.Duygu'm nasıl ilgili bir annedir.Nasıl sever,nasıl korur,nasıl gözünden sakınırdı ben şahidim.

Ama bazı olacakların önüne geçemiyorsun işte..

Peri bebekken kucağıma alıp beşiğine yatırmaya giderken bile hep kucağımdan düşüreceğim,kayıp gidecek ellerimin arasından gibi gelirdi ve daha sıkı taşırdım.Hani taşıyamayacağımdan yada acemi anne olduğumdan değil ona zarar gelmesin yeter ki diye.Çeşitli paranoyalarım olmuştu o dönemlerde...

Ama böylesi çok acı,çok dayanılmaz.

İyileşecek elbet.Annesi,babası ve sevdikleri ellerinden geleni yapacaklar onun için.Böyle durumlarda sığındığım tek şey dua'dır.Dua etmek ve pozitif düşünmek.