Ya sonra...!!!.

Arkadaşımın bebeğindeki rahatsızlıklar devam ediyor.
Yoğun bakımdan çıkabilmiş değil,minik bedeniyle yaşam mücadelesi veriyor olmasını bilmek üzüyor beni..
Arkadaşım daha beter durumda,kimsenin telefonlarına cevap vermiyor.Ne söylesin ki açıp.O da haklı,hem de çok..Canım arkadaşımı böyle görmek üzüyor beni..

Unuttum kendimi...Benim de var rahatsızlıklarım ama onun ki unutturdu herşeyi bana.Yarın doktor kontrolüm var.Ama şu yaşadıklarımdan öğrendiğim birşeyler varsa sahip olduklarımız bizim en değerli varlıklarımız ve onlar için her gün şükretmeyi bilmeliyiz..
..
Pişirdiğim yemeği yaktım az önce.Unutuvermişim ocağın üstünde..Tesadüfi girmesem mutfağa hiç aklımda olmayacak bile..
Biliyorum bu bir süreç,hep böyle gitmeyecek..Derdini veren Allah dermanını ve sabrını da verecek..
Ama bir de şu belirsizlik olmasa..
Bir de şu çaresiz beklemeler olmasa..

Sabır imanın yarısıdır! 
Sabır,Sabır,Sabır..!
Allah hepimiz için hayırlısını versin...