37+ Olunca..

37 haftalık olduk mu biz...
Geçmek bilmez gözüken günlerin aslında nasıl da geçip gittiğine şahit olduk.Hele son zamanlarda su gibi derler ya..
Haftalık kontrollerim ne zaman gelip geçiyor farkında bile değilim.Zaten ne kaldı ki şunun şurasında on bir,on iki gün anca...
Böyle yazınca da bir tuhaf geldi bana.Sadece o kadarcık mı!!!..

İçimde fırtınalar kopuyor bu günlerde.Duygu fırtınaları..
Hepsi birbirine karışmış durumda..Bunların en baskını da tedirginlik sanırım.Ve sonrasında gelen evham..
Hem çok az kaldı diye telaşlanıyorum ve hem de bir an önce bebeğimi kucağıma almak için sabırsızlanıyorum.
Hem geçmek bilmeyen mide rahatsızlığından çok çekiyorum ve hemde aslında Defne doğunca bunun anında kesileceğini bildiğim için 28 Ocak'ı sabırla bekliyorum.

Hem iki gündür Peri'nin performans ödevlerinden bebek şekerlerine vakit ayıramadığım için yetişecek mi telaşı var ve hem de ne olursa olsun yetiştirip o güne hazır olacaklarını  düşünmek mutlu ediyor beni...

Kısacası bu karmaşık duyguların içinde kaybolmuş gidiyorum..
Benim için hele bazı ayları çook ağır geçmiş olsa da bu dönemi seviyorum aslında.Allah her isteyene yaşatsın böyle duyguları...
...
Ve battaniyeye gelince, canım arkadaşım,biricik dostum Gönül'üm ördü Defne için.İnanılmaz güzel birşey olmuş bu battaniye.Hani geç karşısına renklere bak ve mutlu ol..Geldiğinden beri ben öyle yapıyorum.İçim açılıyor..

Bir sürü el örgüsü battaniyesi oldu böylece.
Sağlıkla kullansın...